Wschodnie Cesarstwo Rzymskie powstało w roku 395 wskutek śmierci Teodozjusza Wielkiego i osadzenia na tronie Rzymskim dwóch Cesarzy naraz. Jeden rządził w Rzymie, drugi w Konstantynopolu.
Obecnie państwem rządzi Justynian I Wielki, drugi władca dynastii justyniańskiej. Justynian jest najbardziej utalentowanym Cesarzem w krótkiej dotąd historii Cesarstwa. Jego dowódcy - Belizariusz, Narses oraz Liberiusz są jednymi z najwybitniejszych taktyków i strategów swoich czasów. Po upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego i spustoszeniu Europy przez plemiona Germańskie i Hunów wschodnie cesarstwo powoli dochodzi do stabilności wewnętrznej. Jest najbardziej rozwiniętym i najsilniejszym państwem w Europie. Kontroluje cały wschodni basen Morza Śródziemnego i niemal całe Morze Czarne. Pod władaniem Justyniana znajdują się Serbia, Czarnogóra, Bułgaria, ujście Dunaju, Grecja, Anatolia, południowe i wschodnie rubieże Krymu, Kercz, zachodni Kaukaz, Lewant, wybrzeże Egiptu i Cyrenajka.

Narses

Podstawowe jednostki armii cesarstwa to rzymska lekka piechota i łucznicy. Kawaleria składa się z konnych łuczników wzorowanych na perskich, a uzbrojonych oprócz łuku w miecz i lancę, jak i germańskich najemników -  ciężkiej kawalerii dzierżącej w rękach miecze i lance. Elitarne jednostki piechoty to comitatus - dowodzone bezpośrednio przez wodza, oraz buccellarii - bardzo ciężka uzbrojona straż przyboczna, którą szczególnie upodobał sobie Belizariusz.

Germański najemnik

Religi Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego to chrześcijaństwo (prawosławie jeszcze nie powstało!). Na terenie cesarstwa znajdują się aż cztery patriarchaty - w Rzymie, Antiochii, Jerozolimie i Aleksandrii.