Musimy zwrócić uwagę na to, jak w grze będzie wyglądał tak zwany aparat władzy.

Uwzględniając to kryterium możemy podzielić nasze kraje na dwa, podstawowe rodzaje:

- kraj z władcą
- kraj bez władcy.



Co mam na myśli? Ano weźmy przykładowo plemiona słowiańskie. Wśród nich nie istnieje osoba, która stałaby na czele całego "państwa". Tak, nie ma władzy centralnej. Jest to dodatkowa trudność dla gracza, bo nie może on zmobilizować całego kraju i puścić na łupieżczy spacerek. Cała struktura ludu to małe, niezależne plemiona. Możemy dla uproszczenia przyjąć, że każda z prowincji jest oddzielnym plemieniem. Tym samym, nie możemy wykluczyć wojen w obrębie państwa jednego gracza (oczywiście, o ile grający w ogóle na coś takiego pójdą. Cóż, pomysł jest dość schizofreniczny - toczyć wojnę z samym sobą). Oczywiście w szczególnych wypadkach, drogą wydarzeń specjalnych, plemiona mogą się zjednoczyć pod przywództwem jednego charyzmatycznego Jarosława czy innego Lecha. Dobrze, tak wygląda gra zlepkiem w teorii, a w praktyce? Liczę na inteligencję i wyobraźnię graczy.

Teraz przejdźmy do drugiej części, czyli krajów z monarchą. W tym przypadku dochodzi nam multum opcji, które mogą przyprawić o zawrót głowy. Pierwsza sprawa, czyli sposób DZIEDZICZENIA. Tutaj wyróżnię kilka:

PRIMOGENITURA - czyli najstarszy syn. U Gotów przykładowo, jeśli się nie mylę.
PODZIAŁ - czyli każdy syn dostaje coś od tatusia. Taki system stosowali Frankowie.
ELEKCJA RODOWA - nie trzeba chyba objaśnień? stosowany w Irlandii na przykład.
SENIORAT - dziedziczy najstarszy członek rodu
WOLNA ELEKCJA - czyli wolna elekcja.



Poza tym oczywiście zachowana będzie elastyczność - jeśli gracz dojdzie do wniosku, że jego najstarszy syn jest upośledzony umysłowo, a od kobiet woli wizyty w stodółce - niech go wydziedziczy, proszę bardzo i ogłosi kogo innego następcą. Aha, poza tym mamy również dzikie systemy jak u Piktów, gdzie dziedziczy się po kądzieli. Nie wiem dokładnie, jak to działało. I chyba to pominiemy. Zresztą, ja patrzę bardzo korzystnie na wszelkie oddolne inicjatywy graczy - np. system dziedziczenia, w którym władcą zostaje trzeci od końca syn furmana kochanka ciotki poprzedniego władcy. Nie żebym był złośliwy - po prostu fajnie będzie stawiać prowincje w ogniu.

Dalsza część, czyli WYCHOWANIE potomków. Tutaj znowu skorzystamy ze wzorców z CK, ale nieco podrasowanych tudzież spłyconych.

Dla prymitywnych ludów (kl. 3)do wyboru będzie jedynie jeden typ wychowania, czyli wyboru nie będzie. Nazwiemy je prymitywnym wychowaniem koczowniczym.
Dla społeczności kl. 2 do wyboru będzie wychowanie plemienne.
Dla królestw barbarzyńskich (kl. 1) mamy wychowanie dworsko-wojskowe.
Dla cesarstw (Bizantyjskiego i Sasanidów, później również dla Kalifatu) będziemy mieć wychowanie dworskie, dworsko-wojskowe i wojskowe.

POZA TYM, dodatkowy typ wychowania będzie wynikał z wyznania.
POZA TYM, jeśli wyślemy młodego jako zakładnika do obcego kraju, to gracz tamtego kraju może wybrać mu inne wychowanie. Oczywiście, jeśli naprawdę lubicie takie zabawy.

MAŁŻEŃSTWA... taak. Można pojąć za żonę kobietę z własnego ludu, albo szukać mariaży za granicą.

Aha, i co jeszcze zostały DZIECI. Kto chce sprawić sobie potomka, zgłasza takie życzenie w odpowiednim miejscu (to jeszcze zostanie zrobione). Oczywiście złośliwy GM czasami zadowoli was dzieckiem z przypadku, czy też kochanym bękartem. A jeśli o dzieciach mowa - nie widzę przeszkód, aby złapanym do niewoli przywódcom robić małą średniowieczną formę sterylizacji itd. itp. - to w gestii graczy, jak sobie napsujecie krwi.

To tyle, czekam na komentarze.